พันธสัญญาใหม่ของพระคัมภีร์ไบเบิลฉบับคิงเจมส์
พระคัมภีร์สมัยใหม่แบ่งออกเป็นสองส่วนหลัก: พันธสัญญาเดิม (มักเรียกว่า "ส่วนที่ไม่ดี") และพันธสัญญาใหม่ (ผิด ๆ มักคิดว่า "ดี") แต่ละเล่มประกอบด้วย "หนังสือ" จำนวนมาก ซึ่งแบ่งออกเป็นบทและข้อต่างๆ เพื่อให้ง่ายต่อการอ้างอิง การกำหนด "บทและข้อ" เป็นการพัฒนาล่าช้า ไม่มีอยู่ในต้นฉบับฉบับแรกสุด และแม้ว่าบางครั้งผู้อ่านจะค่อนข้างสะดวกที่จะทำให้เกิดความรู้สึกไม่รอบคอบแบบผิด ๆ ส่งผลให้เกิดการหย่าร้างข้อความอ้างอิงในพระคัมภีร์จากบริบทของพวกเขาบ่อยครั้ง (การขุดคำอ้างอิงแสดงให้เห็นถึงผลลัพธ์ที่น่าเกลียด ). การแบ่งออกเป็นบทและข้อต่างๆ มักใช้ในงานที่มีลักษณะคล้ายพระคัมภีร์ เช่น อัลกุรอานและพระคัมภีร์มอรมอน
คำว่า "หนังสือ" ยังทำให้เข้าใจผิด เนื่องจากเป็นคำที่ใช้เรียกงานเขียนประเภทต่างๆ มากมายซึ่งมีความยาวและจุดประสงค์ต่างกันอย่างมาก "หนังสือ" ในพระคัมภีร์อาจเป็นเรื่องราวทางประวัติศาสตร์ กฎหมาย ตำนานพื้นบ้าน การบรรยาย บทกวี งานเขียนลึกลับ หรือจดหมาย ด้วยเหตุนี้ ข้อพระคัมภีร์ที่ยกมาแยกๆ กันจึงต้องตีความให้แตกต่างออกไป ขึ้นอยู่กับว่ามาจากส่วนใดของพระคัมภีร์
พันธสัญญาใหม่เริ่มต้นด้วยพระกิตติคุณทั้งสี่เล่ม ได้แก่ มัทธิว มาระโก ลูกา (เรียกรวมกันว่าพระกิตติคุณโดยย่อ) และยอห์น ซึ่งบอกเล่าเรื่องราวในช่วงเวลาที่พระเยซูทรงอยู่บนโลก การตรึงกางเขนและการคืนพระชนม์ของพระองค์ ปาฏิหาริย์ที่พระองค์กล่าวหาว่าทรงกระทำ และพระกิตติคุณของพระองค์ ปรัชญาและคำสอน จากนั้นในนั้นก็มีจดหมายหลายฉบับถึงคริสตจักรที่เพิ่งตั้งขึ้นใหม่ ส่วนใหญ่เขียนโดยซาอูลแห่งทาร์ซัสหลังจากการกลับใจใหม่และใช้ชื่อของเปาโล สิ่งเหล่านี้เรียกรวมกันว่า "จดหมาย" พันธสัญญาใหม่ปิดท้ายด้วยหนังสือวิวรณ์ ซึ่งเป็นเรื่องราวที่บางคนคิดว่าเกี่ยวกับการสิ้นสุดของโลก หรืออย่างน้อยก็เกี่ยวกับจักรวรรดิโรมัน
พันธสัญญาใหม่เขียนเกือบเฉพาะใน "koine" ซึ่งเป็นรูปแบบของภาษากรีกห้องใต้หลังคาซึ่งเป็นภาษากลางของลุ่มน้ำเมดิเตอร์เรเนียนส่วนใหญ่ภายใต้จักรวรรดิโรมันตอนต้น
พันธสัญญาใหม่เป็นกวีนิพนธ์ที่รวบรวมผลงานคริสเตียนที่เขียนด้วยภาษากรีกทั่วไปของศตวรรษแรก ในเวลาต่างกันโดยนักเขียนหลายคน ซึ่งเป็นสาวกชาวยิวยุคแรกของพระเยซูชาวนาซาเร็ธ ในประเพณีคริสเตียนเกือบทั้งหมดในปัจจุบัน พันธสัญญาใหม่ประกอบด้วยหนังสือ 27 เล่ม ข้อความต้นฉบับเขียนขึ้นในศตวรรษที่หนึ่งและบางทีอาจเป็นศตวรรษที่สองของคริสต์ศักราช โดยทั่วไปเชื่อกันว่าเป็นภาษากรีก Koine ซึ่งเป็นภาษากลางของทะเลเมดิเตอร์เรเนียนตะวันออกตั้งแต่การพิชิตของอเล็กซานเดอร์มหาราช (335–323 ปีก่อนคริสตกาล) จนถึง วิวัฒนาการของกรีกไบแซนไทน์ (ประมาณ 600) ผลงานทั้งหมดซึ่งในที่สุดจะรวมอยู่ในพันธสัญญาใหม่ดูเหมือนจะถูกเขียนขึ้นไม่ช้ากว่าปี ค.ศ. 150
พันธสัญญาใหม่ประกอบด้วย
- เรื่องราวสี่เรื่องเกี่ยวกับชีวิต การสอน การสิ้นพระชนม์ และการฟื้นคืนพระชนม์ของพระเยซู เรียกว่าเรื่องราว "ข่าวประเสริฐ" (หรือ "ข่าวดี")
- คำบรรยายเกี่ยวกับพันธกิจของอัครสาวกในคริสตจักรยุคแรก เรียกว่า "กิจการของอัครสาวก" และอาจเขียนโดยผู้เขียนคนเดียวกันกับข่าวประเสริฐของลูกา ซึ่งดำเนินต่อไป
- จดหมายยี่สิบเอ็ดฉบับ มักเรียกว่า "จดหมาย" ในบริบทของพระคัมภีร์ เขียนโดยนักเขียนหลายคน และประกอบด้วยหลักคำสอนของคริสเตียน คำแนะนำ คำแนะนำ และการแก้ไขข้อขัดแย้ง และ
- วันสิ้นโลก หนังสือวิวรณ์ ซึ่งเป็นหนังสือคำพยากรณ์ที่มีคำแนะนำบางประการแก่ประชาคมท้องถิ่นเจ็ดแห่งในเอเชียไมเนอร์ แต่ส่วนใหญ่ประกอบด้วยสัญลักษณ์เชิงพยากรณ์เกี่ยวกับเวลาสิ้นสุด
อ่านเพิ่มเติม
